W ciągu pierwszego kwartału przeczytałam 6,5 książki. Te pół to jest książka, którą zaczęłam w zeszłym roku, a potem z różnych przyczyn do niej nie umiałam wrócić, ale zawzięłam się na początku roku i ją dokończyłam. Jak to już niejedna osoba stwierdziła - książka książce nierówna. Przez niektóre człowiek pędzi tak szybko, że ani się obejrzy, a już koniec, a niektóre są książkami trudniejszymi i z taką miałam do czynienia na początku roku. Dobra tyle tytułem wstępu.
Książka dla mnie jest wstrząsającym zapisem tego, jak kiedyś żyły nasze babki, prababki. Właściwie tylko jedno mi się nasuwa na myśl - dobrze, że nie żyłam w tamtych czasach! Jak to było w mojej rodzinie? Nie do końca wiem, bo obaj dziadkowie zmarli, gdy miałam 6 i 7 lat. Jak Mamę pytałam (pod wpływem książki) jak to się stało, że babcia była razem z dziadkiem (Jej rodzice) to dowiedziałam się, że w sumie za babcię zdecydowała Jej matka, a babcia podkochiwała się w innym... W sumie żadna babcia nie mieszkała na wsi, więc to też jest inaczej. Za to u rodziny Męża było jak w książce - ciocia zajmowała się domem, polem, dziećmi, a wujek (brat babci Męża) zawsze miał coś do załatwienia. Pewnie coś pomagał, bo Mąż z rodzicami jezdzili tam na żniwa, no i chyba nie wypadało by gospodarz nic nie robił. Ale większość obowiązków spoczywała na cioci....
Miało być podsumowanie po świętach, ale Młody był jakiś smarkająco kaszlący, więc był w domu, potem tydzień w przedszkolu (który to tydzień, a właściwie 4dni szybko minęły) i znów w domu z problemami żoładkowymi. A do tego Teście mają złote gody i porwałam się na zrobienie fotoksiążki z ich zdjęciami (sporo starych mają luzem i się niszczą) a teraz jeszcze wymyśliłam kartkę z tej okazji... Więc już widzę, że zabraknie mi czasu na choinkową zabawę...
Pozdrawiam ciepło
J.
